Στην τελευταία διαδικτυακή συζήτηση του #ACEATruckTalks για το 2025, εκπρόσωποι της βιομηχανίας βαρέων οχημάτων (HDV), καθώς και αναλυτές από τον χρηματοοικονομικό και τον πολιτικό χώρο, συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν τις βασικές προκλήσεις της μετάβασης προς οχήματα μηδενικών εκπομπών (ZEVs). Καθώς πλησιάζουν οι φιλόδοξοι στόχοι για το CO₂, οι κατασκευαστές βαρέων οχημάτων βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο, καλούμενοι να διαχειριστούν έντονη κανονιστική πίεση, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν συνθήκες αγοράς που απέχουν ακόμη πολύ από το να υποστηρίξουν μια ταχεία μετάβαση.
Τη συζήτηση συντόνισε ο Thomas Fabian (Chief Commercial Vehicles Officer της ACEA), ενώ συμμετείχαν με τις τοποθετήσεις τους η Jennie Cato (Chief Public Affairs Officer, TRATON Group), ο Colin McKerracher (Head of Clean Transport & Storage, BloombergNEF) και ο Matthias Kässer (Partner – επικεφαλής του τομέα Επαγγελματικών Οχημάτων για την περιοχή EMEA, McKinsey & Company).
Τα μέλη του πάνελ υπογράμμισαν ότι ο κλάδος παραμένει φιλόδοξος, με ένα ευρύ φάσμα φορτηγών μηδενικών εκπομπών να καλύπτει ήδη επιχειρησιακές ανάγκες. Σημείωσαν το Συνολικό Κόστος Ιδιοκτησίας (Total Cost of Ownership – TCO) εξακολουθεί να διαφέρει σημαντικά ανά την Ευρώπη, με πολλές αγορές να συνεχίζουν να ευνοούν τα συμβατικά πετρελαιοκίνητα φορτηγά. Οι ομιλητές τόνισαν την επείγουσα ανάγκη για μαζική κλιμάκωση τόσο της ιδιωτικής όσο και της δημόσιας υποδομής φόρτισης φορτηγών έως το 2030, προκειμένου να καλυφθεί το υφιστάμενο κενό στις υποδομές. Η συζήτηση ανέδειξε επίσης τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνουν μη ευρωπαϊκοί ανταγωνιστές σε τομείς όπως οι μπαταρίες, οι τιμές ενέργειας και η έρευνα και ανάπτυξη (R&D) — πλεονεκτήματα τα οποία οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές δεν διαθέτουν σήμερα στον ίδιο βαθμό.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίας, οι ομιλητές τόνισαν τη σημασία της πολιτικής στη διαμόρφωση των αναγκαίων συνθηκών που θα επιτρέψουν την επιτάχυνση της μετάβασης στα οχήματα μηδενικών εκπομπών. Επίσης, κάλεσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να παράσχει σαφέστερες και ισχυρότερη στήριξη σε πρακτικά μέτρα που θα οδηγήσουν στην ευρεία υιοθέτηση. Προτεραιότητα θα πρέπει να αποτελέσει η μείωση του χάσματος του TCO και των υποδομών, με τις δυνάμεις της αγοράς αλλά και τη στοχευμένη στρατηγική στήριξη να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο.
