Το πρόσφατα δημοσιευμένο Πλαίσιο Κρατικών Ενισχύσεων για τη Συμφωνία Καθαρής Βιομηχανίας (CISAF) αντανακλά την απαίτηση της βιομηχανίας για συνοχή και θα συμβάλει στην αποτροπή του κινδύνου να καταλήξει η Συμφωνία Καθαρής Βιομηχανίας (CID) σε ένα κενό υποσχέσεων.
Το κείμενο, επαινετέο, στοχεύει στην ενίσχυση της ευελιξίας, στην καθιέρωση ευρέων ορίων ενισχύσεων, στην άφθονη σωρευτικότητα, στην προτεραιότητα για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς και στην αναγνώριση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμα καύσιμα μη βιολογικής προέλευσης (RFNBOs), ενώ προβλέπει ευελιξία και για το υδρογόνο χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Υπάρχει επίσης μια συντονισμένη ευθυγράμμιση με τον Κανονισμό για τη Βιομηχανία Μηδενικών Καθαρών Εκπομπών (NZIA), ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην ανθεκτικότητα του συστήματος και της εφοδιαστικής αλυσίδας, φέρνοντας επιπλέον συνοχή.
Ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, Διευθύνων Σύμβουλος της Hydrogen Europe, δήλωσε:
«Η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα ότι η Ευρώπη παίρνει στα σοβαρά τις επενδύσεις στις καθαρές τεχνολογίες και είναι έτοιμη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση. Τα υψηλότερα όρια ενίσχυσης για την παραγωγή και χρήση υδρογόνου, τα ευέλικτα χρηματοδοτικά σχήματα και οι επιταχυνόμενες αποσβέσεις θα συμβάλουν από κοινού στην απελευθέρωση του επόμενου κύματος έργων υδρογόνου και στη διατήρηση της παραγωγικής ικανότητας στην Ευρώπη. Είναι ζωτικής σημασίας η Επιτροπή να διαθέσει νέους οικονομικούς πόρους για τον τομέα ώστε αυτό να καταστεί πραγματικότητα».
Το νέο πλαίσιο απλοποιεί και ενισχύει τις υφιστάμενες διατάξεις:
• Τα ανώτατα όρια ενίσχυσης αυξάνονται στο 100% των επιλέξιμων δαπανών για την παραγωγή RFNBO μέσω ανταγωνιστικών δημοπρασιών και στο 60% για τη βιομηχανική χρήση υδρογόνου όταν τουλάχιστον το 40% του μείγματος είναι ανανεώσιμο. Εισάγονται για πρώτη φορά ποσοστώσεις RFNBO.
• Η επιταχυνόμενη απόσβεση θα βοηθήσει τους τελικούς χρήστες να καταχωρούν γρήγορα εξοπλισμό υδρογόνου, ενώ τα κράτη μέλη θα μπορούν να εξισώνουν ξένες επιδοτήσεις για στρατηγικά εργοστάσια.
• Οι κανόνες σωρευτικότητας θα επιτρέπουν στο CISAF να συνδυάζεται με το Ταμείο Καινοτομίας, τα Σημαντικά Έργα Κοινού Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος (IPCEI), τον Μηχανισμό «Συνδέοντας την Ευρώπη» (CEF) και άλλα εργαλεία. Πλέον, καλύπτεται ολόκληρη η αλυσίδα αξίας του υδρογόνου — από τους ηλεκτρολύτες και την αποθήκευση, μέχρι τους αντιδραστήρες DRI κατάλληλους για υδρογόνο.
Είναι κρίσιμο να αρθούν όλες οι αβεβαιότητες σχετικά με τις επιτρεπόμενες κρατικές ενισχύσεις, ώστε οι νέοι κανόνες να μπορέσουν να καταστήσουν αποτελεσματικά τις βιομηχανίες καθαρής τεχνολογίας και τις ενεργοβόρες βιομηχανίες ανταγωνιστικές και βιώσιμες.
Η Επιτροπή οφείλει πλέον να σκεφτεί μακροπρόθεσμα και να ευθυγραμμίσει τις κρατικές ενισχύσεις με τους επενδυτικούς ορίζοντες: η CISAF λήγει το 2030, πολύ πριν οι περισσότερες υποδομές υδρογόνου φτάσουν στο μέσο της ωφέλιμης ζωής τους. Χωρίς νέα κονδύλια σε επίπεδο ΕΕ και με αποκλίνοντες εθνικούς προϋπολογισμούς, η CISAF κινδυνεύει να καταλήξει ένα αμβλύ εργαλείο. Πρέπει επίσης να περιοριστεί η γραφειοκρατία, ιδίως για μεγάλα έργα που υπόκεινται σε επιπλέον διοικητικά βήματα όταν ενεργοποιούν ειδοποιήσεις χρηματοδοτικού κενού.
Αυτά τα μέτρα θα εξασφαλίσουν ότι η τελική μορφή της CISAF θα αποτελέσει τον καταλύτη που χρειάζεται η Ευρώπη για να χτίσει μια ανθεκτική και ανταγωνιστική οικονομία υδρογόνου.
