ΣΕ ΑΥΤΉΝ τη σύντομη ενημέρωση, αναλύουμε τόσο την ιστορική ανάπτυξη των υποδομών φόρτισης στην Ευρώπη όσο και τις μελλοντικές ανάγκες. Παρόλο που πολλές χώρες αποτυγχάνουν επανειλημμένα να επιτύχουν τους ίδιους τους στόχους που έχουν θέσει για ηλεκτρικά οχήματα (EV), ο ρυθμός ανάπτυξης των υποδομών φόρτισης αποτελεί σχεδόν καθολικά μια ιστορία επιτυχίας για όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Παρά το γεγονός ότι συχνά υποστηρίζεται το αντίθετο, το βαθύ χάσμα Ανατολής-Δύσης και Βορρά-Νότου δεν έχει ουσιαστική βάση. Αντιθέτως, πολλές χώρες της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης διαθέτουν, σε σχέση με τον αριθμό των ηλεκτρικών οχημάτων που κυκλοφορούν, περισσότερη ισχύ φόρτισης από τις περισσότερες χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης. Το επόμενο βήμα για την Ανατολή και τον Νότο θα ήταν η καλύτερη εφαρμογή των απαιτήσεων για χρόνο λειτουργίας (uptime) και διαλειτουργικότητα που θέτει ο κανονισμός AFIR (Alternative Fuels Infrastructure Regulation). Πρόκειται για μια ευρωπαϊκή νομοθεσία η οποία στοχεύει στην ανάπτυξη υποδομών εναλλακτικών καυσίμων, π.χ. σταθμών φόρτισης EV. Αποσκοπεί στην υποστήριξη της μετάβασης σε καθαρότερες μορφές μεταφοράς και στην προώθηση της ηλεκτρικής κινητικότητας. Ωστόσο, η σωστή εφαρμογή του στόχου του AFIR είναι κρίσιμη για να αποδειχθεί μια διαρκής επιτυχία. Η Transport & Environment (T&E) προτείνει τα κράτη-μέλη να ξεπεράσουν την ελάχιστη φιλοδοξία του AFIR και να λάβουν υπόψη τους τα εξής στοιχεία: uΠροβλεπτικός σχεδιασμός: Να προβλεφθεί η μελλοντική ζήτηση, ώστε να αποφευχθούν «κολλήματα» στο δίκτυο. Αυτή η προδραστική προσέγγιση είναι απαραίτητη για να προετοιμαστούμε επαρκώς για την αυξανόμενη ζήτηση φόρτισης. uΚλείσιμο των κενών στο δίκτυο: Ο κανονισμός AFIR απαιτεί ότι οι κόμβοι ταχείας φόρτισης για μεγάλες αποστάσεις πρέπει να υπάρχουν κάθε 60 χιλιόμετρα κατά μήκος των βασικών οδών το αργότερο έως το 2030. Ωστόσο, αυτό θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί έως το 2025, ώστε να εξαλειφθούν μια και καλή οι ανησυχίες για φόρτιση και εμβέλεια σε όλες τις χώρες και την Ε.Ε. uΕξασφάλιση ομοιόμορφης ανάπτυξης: Ο στόχος φόρτισης βάσει στόλου οχημάτων θα πρέπει να εφαρμοστεί με αποκεντρωμένο τρόπο, ώστε η εγκατάσταση των υποδομών να ακολουθεί την υιοθέτηση των EV σε περιφερειακό ή ακόμη και επαρχιακό επίπεδο. Αυτή η προσέγγιση στηρίζει μια ισορροπημένη επέκταση, που ανταποκρίνεται στην πραγματική τοπική ζήτηση. uΔιασφάλιση φιλικής προς το χρήστη υποδομής: Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να απαιτούν από τους φορείς διαχείρισης σημείων φόρτισης (CPOs) να διασφαλίζουν ότι οι δημόσιοι σταθμοί φόρτισης διατηρούν ελάχιστο χρόνο λειτουργίας (uptime) τουλάχιστον 98% ετησίως. Επιπλέον, οι CPOs θα πρέπει να εφαρμόσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και τις υπόλοιπες απαιτήσεις διαλειτουργικότητας και προσβασιμότητας που προβλέπει ο AFIR, για τη βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών. uΜείωση γραφειοκρατίας και έξυπνη χρηματοδότηση: Μέσω της εναρμόνισης των διαδικασιών αδειοδότησης και διοίκησης, καθώς και με στοχευμένη δημόσια οικονομική στήριξη όπου και όταν η αγορά αποτυγχάνει. Αυτή η στρατηγική επιταχύνει την ανάπτυξη των υποδομών, διασφαλίζοντας παράλληλα την αποδοτική χρήση των πόρων. Πώς θα σχεδιαστούν σωστά οι εθνικές στρατηγικές φόρτισης; ΔΗΜΌΣΙΑ ΦΌΡΤΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ Η έλλειψη επαρκούς υποδομής φόρτισης αναφέρεται συχνά ως ένας από τους βασικότερους λόγους που πολλοί διστάζουν ακόμα να στραφούν στα ηλεκτρικά οχήματα (EVs). Η εγκατάσταση δημόσιων φορτιστών βρίσκεται σε καλό δρόμο, αλλά η επέκταση πρέπει να συνεχιστεί. ● Πηγή: Transport & Environment H Επιτροπή δεσμεύτηκε να φτάσει τα 3 εκατομμύρια δημόσιους φορτιστές μέχρι το 2030, με ενδιάμεσο στόχο το 1 εκατομμύριο μέχρι το 2025 30 #23 ΙΟΥΝΙΟΣ 2025
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=